تعريف the state of being dishonored, or covered with shame; dishonor; shame; ignominy في الإنجليزية التركية القاموس.
- disgrace
- {i} rezalet
Bu hapishane bir rezalettir.
-This prison is a disgrace.
Tom, sen bir rezaletsin.
-Tom, you're a disgrace.
- disgrace
- {i} yüz karası
Bu gecekondular kent için bir yüz karasıdır.
-These slums are a disgrace to the city.
Tom ailesi için bir yüz karasıdır.
-Tom is a disgrace to his family.
- disgrace
- {i} gözden düşme, itibardan düşme
- disgrace
- itibardan düşme
- disgrace
- kepaze etmek
- disgrace
- küçültmek
- disgrace
- itibardan düşürmek
- disgrace
- ayıp olmak
- disgrace
- küçük düşürmek
- disgrace
- gözden düşürücü şey
- disgrace
- {f} rezil et
O bir yalan söyleyerek kendini rezil etti.
-He disgraced himself by telling a lie.
Tom kendini rezil etti.
-Tom has disgraced himself.
- disgrace
- biabır etmek
- disgrace
- rezil etmek
Kendini rezil etmektense ölmeyi tercih eder.
-He would rather die than disgrace himself.
Kendimi rezil etmektense ölmeyi tercih ettim.
-I would rather die than disgrace myself.
- disgrace
- {i} utanç
Davranışın utanç vericiydi.
-Your behaviour was disgraceful.
Utanç içinde yaşamaktansa öldürülmeyi tercih ederim.
-I would rather be killed than live in disgrace.
- disgrace
- {i} rezalet, yüzkarası
- disgrace
- utanç verici bir durumda olmak
- disgrace
- rezil
Tom kendini rezil etti.
-Tom has disgraced himself.
Kendimi rezil etmektense ölmeyi tercih ettim.
-I would rather die than disgrace myself.
- disgrace
- be in disgrace gözden düşmüş olmak
- disgrace
- disgrace ful çok ayıp
المصطلحات ذات الصلة
تعريف the state of being dishonored, or covered with shame; dishonor; shame; ignominy في الإنجليزية الإنجليزية القاموس.
- disgrace